μέρδω

μέρδω (Α)

(κατά τον Ησύχ.)

1. «μέρδει

κωλύει, βλάπτει»

2. «μερθεῑσα

στερηθεῑσα, ἀμερθεῑσα».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμέρδω*].